Την Κυριακή 14/2/2010 τα μέλη της ΕΣΕ Δημήτρης Αντωνόπουλος, Νατάσσα Κατσέλη και Άλκης Πετράκης επισκέφθηκαν ορυχείο βωξίτη στην περιοχή Μελετάνη, στη Μάνδρα Αττικής.
Ο σκοπός της επίσκεψης ήταν η φωτογράφηση των στοών και η εξερεύνηση μεγάλου τμήματος σε μήκος και βάθος, για να διαπιστωθεί η σημερινή κατάσταση του ορυχείου.
Πρωτοεπισκεφθήκαμε την περιοχή μια βδομάδα πριν, εντοπίζοντας την κεντρική είσοδο (στον εντοπισμό έλαβε μέρος και ο Βαγγέλης Ζήσης, μέλος της Ε.Σ.Ε).
Περιγραφή ιδιαίτερη δεν χρειάζεται, πρόκειται για ένα ορυχείο που έχει συνεχή κατηφορική κατεύθυνση φθάνοντας σε πολύ μεγάλα βάθη. Πρέπει επίσης να επισημανθεί η επικινδυνότητα για τυχόν μελλοντικές επισκέψεις (αποτυπώνεται πολύ καλά στις φωτογραφίες ), καθώς έχει υποστεί πολλές ζημιές από το σεισμό του 1999. Τα σαπισμένα και σκουριασμένα υποστυλώματα των στοών μας οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι οι χώροι που επισκεφθήκαμε δεν θα είναι για πολύ, ακόμη, καιρό προσβάσιμοι.
Παρά την κούραση, οι εννέα ώρες που περάσαμε μέσα μας αποζημίωσαν.

Με αφορμή τις πολυήμερες διακοπές μας στην Κρήτη και ακούγοντας από μικρός από την γιαγιά μου και μετέπειτα από τον πατέρα μου για δύο σπηλαιοβάραθρα που
βρίσκονταν σ΄ένα παλιό μας κτήμα ,αποφασίσαμε να πάμε να τα εντοπίσουμε και να τα εξερευνήσουμε.Αυτό θα ήταν αδύνατο, αν δεν ερχόταν μαζί μας ο πατέρας μου, ώστε να μας το υποδείξει.Αφού φτάσαμε σε υψόμετρο 850μ. περίπου αρχίσαμε να ψάχνουμε φοβούμενοι ότι μπορεί να έχουν μπαζωθεί από φερτά υλικά λόγω παρέλευσης πολύ μεγάλου χρονικού διαστήματος.Μετά από μισή ώρα αναζήτησης , ο πατέρας μου εντόπισε τελικά το ένα βάραθρο και λίγα μέτρα πιο πέρα το δεύτερο το οποίο έχει κλείσει από φερτά υλικά.Ετσι ήμασταν μπροστά στην Παπατρύπα και στην φραγμένη Παπαδιά, ονομασίες που έχουν δοθεί στα βάραθρα πέρα των 50 χρόνων και έτσι δεν κατορθώσαμε να βρούμε την προελευσή τους.Κατορθώσαμε να ανεβάσουμε τα υλικά μας με τετράτροχο γαιδαρο και ξεκινήσαμε την εξερεύνηση.Η χαρά μας ήταν μεγάλη όταν μετά το πρώτο κατέβασμα (7μ) στην πρωτη κατάλευκη αίθουσα από σταλαγμίτες και σταλακτίτες.Ηταν όμως μεγαλύτερη όταν ανακαλύψαμε δύο κάθετες συνέχειες οι οποίες έβγαζαν αρκετό κρύο αέρα.Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε αριστερά που ο αέρας ήταν πιο ψυχρός, κάνοντας σχέδια πως θα χρησιμοποιήσουμε καλύτερα τα 100μ σχοινί που είχαμε μαζί μας, έτσι είπαμε να κινήθουμε με βραχοδεσίματα θα ήταν γρηγορότερο και λιγότερο δαπανηρό σε μέτρα σχοινί.Κινηθήκαμε μέσα από στενώματα περίπου 21μ. κάθετα και απογοητευθήκαμε διότι πέτρες είχαν κλείσει την συνέχεια ο αέρας ήταν πολύ ψυχρός και υπήρχε έντονη η παρουσία νερού ,η διάνοιξη είναι εφιχτή και θα πραγματοποιηθεί σε οργανωμένη αποστολή της ΕΣΕ.Απογοητευμένοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής αφήνοντας τα υλικά εκεί (είχαμε κανονίσει να κάνουμε το φαραγγι του Πατσού)και επιστέψαμε την επομένη ελπίζοντας η δεξιά συνέχεια να μας ικανοποιήσει και έτσι και έγινε.Κατεβαίνοντας περίπου 50-55μ καταστόλιστα βρεθήκαμε σε μία πανέμορφη αίθουσα η οποία είχε πολλές συνέχειες ήμασταν ενθουσιασμένοι η μόνη μας απογοήτευση ήταν ο ελλιπής φωτογραφικός εξοπλισμός ώστε να χαρείτε και σεις αυτό που είδαμε.Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες αλλά θεωρώ δεν έχουν σχέση με το στολισμό που υπάρχει παντού.Η συνέχεια θα δοθεί μετά από οργανωμένη αποστολή της ΕΣΕ (χαρτογράφηση,φωτογράφηση…..).
Αξίζει να σημειωθεί η ύπαρξη ποικιλίας ζώντων οργανισμών μέσα στο σπήλαιο (νυχτερίδες, λεπιδόπτερα, αραχνίδια,κολεόπτερα)καθώς και ένας οργανισμός που μοιάζει με ακρίδα η αναγνώριση του οποιου θα γίνει σε επόμενη αποστολή.

Μετά την δεύτερη επισκεψή μας στο <<σπηλαιολογικό πάρκο του Πολυδενδρίου>> καταφέραμε μία ικανοποιητική φωτογράφηση καθώς και μία πρόχειρη χαρτογράφηση σε μορφή σκαριφήματος.Επίσης αρματώσαμε το δεύτερο μέρος του σπηλαιοβάραθρου καλύτερα έτσι η πρόσβαση σε αυτό είναι ποιο εύκολη και ποιο ασφαλής.

Επίσκεψη στην Καλιακουδότρυπα Κάτω Λουσών Αχαϊας 5/4/2009

(ΑΣΜ 1930)

Την Κυριακή 5/5/2009 οκταμελής ομάδα της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας αποτελούμενη απο τους αλφαβητικά Δημήτρη Αντωνόπουλο, Γιάννη Βαρβιτσιώτη, Βασίλη Γιανούτσο, Νατάσα Κατσέλη, Αννα Μαστοράκη, Θανάση Ξανθόπουλο, Αλκη Πετράκη και Κώστα Σφρίντζερη, επισκέφθηκε το πολύ ενδιαφέρον σπηλαιοβάραθρο ΚΑΛΙΑΚΟΥΔΟΤΡΥΠΑ που βρίσκεται κοντά στους Κάτω Λουσούς του Νομού Αχαϊας.
Η Καλιακουδότρυπα είχε εξερευνηθεί το 1972 απο ομάδα της Ε.Σ.Ε με επικεφαλής την Αννα Πετροχείλου και τον Ιωάννη Ιωάννου που εκανε και την χαρτογράφηση του σπηλαίου.
Το σπήλαιο καταλαμβάνει έκταση περίπου 360 τ.μ και έχει αξιόλογο στολισμό.
Περισσότερες πληροφορίες για το χρονικό της εξερεύνησης της Καλιακουδότρυπας μπορείτε να βρέιτε στο Δελτίο της Ε.Σ.Ε XI τεύχος 7 του 1972.

Σπηλαιοβάραθρο Αγ. Κυριακής Μαυρηνόρας Πολυδενδρίου 15/3/2009

Την Κυριακή 15 Μαρτίου 2009 τα μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας ¶λκης Πετράκης, Νατάσα Κατσελη και Ολιβιέ Κάντερλι επισκεφθήκαμε το σπηλαιοβάραθρο Αγ Κυριακής στο όρος Μαυρηνόρα, στο Πολυδένδρι Αττικής.Λίγο παρακάτω βρήκαμε το άνοιγμα (2χ1,5μ περίπου) και κατεβήκαμε. Το πρώτο κατέβασμα είναι γύρω στα 20μ και μετά από μια μικρή σάρα υπάρχει ένα ακόμα κατέβασμα 10μ. Το φως έφτανε μέχρι την κάτω αίθουσα και το μεγαλύτερο μέρος των τοιχωμάτων ήταν σκεπασμένο με βρύα.Το σπηλαιοβάραθρο δεν είχε ιδιαίτερο διάκοσμο αλλά τα παιχνίδια του φωτός το έκαναν ενδιαφέρον για φωτογράφηση κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μερικούς πειραματισμούς.Πολύ σύντομα θα επαναληφθεί η επίσκεψη στο σπηλαιοβάραθρο για να ολοκληρωθεί η φωτογράφηση του.
Ολιβιέ Κάντερλι
Βιολογικές παρατηρήσεις από την Βιολόγο και μέλος της Ε.Σ.Ε Νατάσα Κατσέλη
Στο πρώτο κομμάτι του σπηλαίου όπου έφτανε το φώς, υπήρχε πλούσια χλωρίδα, (βρυόφυτα, πτεριδόφυτα κλπ), Λειχήνες, Μύκητες (η γνωστή πράσινη μούχλα πάνω σε υγρά τμήματα του βράχου), αλλά και λευκές Μυκηλιακές υφές σε ξύλα, η επι άλλων φυτών κυρίως στην πρώτη αίθουσα. Εντοπίστηκαν επίσης λίγα Μυριόποδα και μία αράχνη (Αρθρόποδο), στον ιστό της. Εικάζουμε ότι ο πληθυσμός τους είναι μεγαλύτερος, αφού παρατηρήθηκαν ιστοί σε πολλά σημεία της πρώτης αίθουσας. Ένα Χειρόπτερο (Νυχτερίδα), βρέθηκε στο τελευταίο τμήμα του σπηλαίου.Τέλος βρέθηκαν πολλά οστά ζώων που είχαν πέσει στο βάραθρο